Opis
Robert Fordyce Aickman (27 czerwca 1914 r. – 26 lutego 1981 r.), był jednym z najwybitniejszych twórców angielskiej fantastyki grozy, choć jak to bywa w wielu wypadkach, za jego utworami nie poszedł komercyjny sukces. Nie znaczy to jednak, że był pisarzem niszowym, niedocenionym i zapomnianym. W roku 1975 otrzymał nagrodę World Fantasy Award za opowiadanie Pages from a Young Girl’s Journal, a w 1981 roku British Fantasy Award za utwór The Stains. Jego opowieści doczekały się adaptacji radiowych (Ringing the Changes – premiera w noc Halloween 31 października 1980r.) a przede wszystkim telewizyjnych (Ringing the Changes dla telewizji BBC; sześcioodcinkowa seria Night Voices dla telewizji HTV West; czy też wyreżyserowana w 1997 przez Tonyego Scotta znanego min. z filmu Top Gun – The Swords). Do fascynacji Aickmanem przyznaje się sam Neil Gaiman, który na łamach „Independent” wspominał jego utwory, mówiąc jak duży miały na niego wpływ i jak są niezwykłe. Aickman nazywał swoje opowiadania strange stories, choć literaturoznawstwo zachodnie określiło je jako supernatural fiction, gdzie jedno i drugie określenie trafnie odnosi się do dzieł pisarza. W życiu zawodowym był cenionym konserwatorem przyrody, kształcił się również w zawodzie architekta. Zajmował się także zjawiskami nadprzyrodzonymi i okultyzmem od strony naukowej, będąc członkiem Society for Psychical Research (Towarzystwa Badań Psychicznych).
*Zdjęcie: Louisiana State University.
Obejrzyj film dokumentalny o Robercie Aickmanie (z napisami PL):
Katarzyna Neudek (zweryfikowany) –
Ten zbiór zawiera osiem opowieści upiornych i śmiertelnych, które dla fanów klasycznej grozy będą niezłą gratką. Napisane są pięknym literackim językiem, dosyć specyficznie, nie ma tu archaizmów ale wymagają skupienia. W dużej mierze trzeba liczyć na potęgę własnej wyobraźni. Prezentowane tu historie nie są oczywiste, groza tu nie jest podana na tacy. Wyczuwamy razem z bohaterami niepokój i ogarniającą aurę tajemniczości ale nie jest ona jasno określona, możemy ją dwuznacznie interpretować.
W każdym opowiadaniu akcja toczy się spokojnie, ten niepokój wsiąka w czytelnika powoli a na koniec pozostawia z uczuciem przejmującego ciarkami ciała i głową kipiącą od pytań. Ta nieoczywista groza skłania do refleksji, pobudza naszą wyobraźnię do tworzenia własnych wizji.
Bardzo klimatyczne, oniryczne, z dziwnymi nadnaturalnymi zdarzeniami. Pokazują jaką ogromną moc ma tajemnica.
Najbardziej podobały mi się tu tytułowe W głębi lasu, Czas nie przemija, Ciceroni i Szkolna przyjaciółka.
Opowieści są nierówne ale ich niejednoznaczność i osobliwość sprawia, że to w niczym nie przeszkadza, można po prostu się nimi delektować.
To jest po prostu wyjątkowe. Polecam!